Воја Недељковиќ неодамна јавно проговори за потресни детали од својот живот.
Потоа се сети на периодот во кој го загуби татко си.
– Тоа беше 1999 година, чудна година, одвратна, која би ја ставил во фиока ако не можев повеќе да издржам. Прво, поради сè што ни се случи со бомбардирањето и уништувањето на нашата земја, Србија, а второ, поради болеста на татко ми. Тој имаше тумор уште во 1993 година, па беше донекаде излечен, а потоа си замина во 1998 година мислејќи дека е нешто со желудникот, само за радиологот да му каже дека не е, дека повеќе или помалку е рак на белите дробови. Потоа почнавме да се обидуваме да решиме сè, тој отиде на зрачење, па има зрачење, нема зрачење поради бомбардирањето и ограничувањата на електричната енергија. Го однесов горе на онкологија – рече тогаш Воја.
Како што откри, го носел татко си во болницата на свои раце, а тоа беше и нивниот последен разговор.
– Беше многу болен во тие денови, беше почеток на октомври 1999 година. Трагичното бомбардирање помина, почнавме да се повикуваме на памет, немаше работа, наоѓање начин за живот и други работи. Ме повикаа Жика од Зана и Јелена да го промовираме нивниот албум „Пријатели“ во хотелот Хајат на 15 октомври. На 14-ти седевме, многу се смеевме, уживавме во некои анегдоти. На 15-ти, следниот ден, на тој ден состојбата на татко ми се влоши и го однесов во болница, во Клиничкиот центар на раце со болничарите и разговаравме со него уште малку. Не можев веднаш да си одам дома. Си отидов дома, разговарав со еден пријател, не можев да спијам, спиев неколку часа. Одам на работа, одам во Хајат, мајка ми ми се јавува и ми кажува дека татко ми починал. По дискреција сепак одам кон Хајат, застанувам таму, тоа се таканаречените очекувани-неочекувани смртни случаи. Не се прашав што е подобро или што е полошо, ако може да се зборува за смртта. Дали смртта што се случува ненадејно и те шокира или смртта што ја чекаш секој ден – објаснува водителот и додава:
– Влегов во Хајат. Жика веднаш препозна од моето лице дека нешто не е во ред и праша „Па, старче, што се случи?“, реков: „Ништо, само дај ми виски, малку алкохол“. Не реков веднаш. Беше договор дека ќе имам шапка од Че Гевара. И додека го правев тоа, работев со едно чувство на тага и гордост што ми ја даде татко ми. Сè се измеша – рече Воја, а пренесува „Гранд“.
фото:Instagram printscreen/voja.nedeljkovic/
