Поминаа четири години откако почина Милутин Мркоњиќ, а животот на пејачката Ана Бекута, како што велат нејзините соседи од Врачар, никогаш не бил ист.
Иако секогаш се обидувала да изгледа достоинствено и смирено на сцената, во секојдневниот живот, по смртта на Мрка, според оние што ја среќаваат секој ден, таа станала повлечена, тивка и често замислена.
– Еден дел од неа останал со Милутина – вели постара соседка од соседната зграда и додава:
– Таа никогаш повеќе не била старата Ана. Понекогаш се насмевнува, кима со главата, но најчесто е намрштена, замислена, како постојано да води разговор во себе.
Велат дека целосно се повлекла во својот свет – затворена, но не и груба.
– Може да изгледа арогантно, но мислам дека е порезервирано. Држи дистанца, не се вклучува во површни разговори. Поздравува, кимнува со главата и продолжува по својот пат – вели еден млад човек кој често ја среќава на улица.
Нејзината дневна рутина е едноставна и тивка. Таа редовно оди на пазарот Калениќ, кај блискиот месар, а може да се види и кај познатиот фризер во градот, веднаш до нејзината зграда. Таа ги извршува своите обврски без многу помпа, речиси тивко. Влегува, завршува, излегува. Луѓето ја препознаваат, но ретко кој ѝ приоѓа, не од страв, туку од почит.
– Таа ја носи својата тага со достоинство – вели келнерката која ја среќава со години и продолжува:
– Кога доаѓа кај нас, ретко зборува многу. Таа нарачува кафе, седнува, гледа низ прозорецот и молчи. Понекогаш го споменува Мрка, но секогаш со некоја тага што и нас нè повредува.
Милутин Мркоњиќ не беше само партнер на Ана – тој беше нејзина поддршка, другар, најдобар пријател. Неговата смрт, велат соседите, не само што ја растажи, туку ја промени до срж.
– Кога почина, тоа беше пауза. Не мислам дека некогаш целосно се составила. Како некој да ѝ искинал половина од душата – заклучува продавачката во цвеќарницата.
фото:instagram printscreen/anabekuta1
